سختی گیر های رزینی ( تبادل یونی )

برای حدف سختی آب روش های مختلفی وجود دارد که می توان گفت متداولترین روش ها برای حذف سختی استفاده از سختی گیر های رزینی ( تبادل یونی ) و نیز روش شیمیایی سختی گیری می باشد.

در سختی گیر های رزینی یون های کلسیم و منیزیم موجود در آب با عبور از ستون رزین کاتیونی با یون سدیم جایگزین شده و آب سخت به آب نرم تبدیل می شود. به گونه ای که آب خروجی از دستگاه سختی گیر تنها حاوی نمک سدیم می باشد. رزینهای دستگاه سختی گیر پس از مدت زمان معینی اشباع می شوند و کارایی خود را از دست می دهند. اگر رزین با محلول کلرورسدیم 10% شستشو شود، خاصیت سختی گیری خود را باز می یابد. غلظتهای کمتر و یا بیشتر نمک اثر کمتری دارند. استفاده از آبهای گل آلود و دارای مواد معلق و همچنین آبهایی که دارای املاح آهن، منگنز، مس و دیگر فلزات سنگین می باشند، رزینها را فرسوده و آبدهی دستگاه سختی گیر را کم می کنند. توصیه می شود قبل از دستگاه سختی گیر، مواد معلق آب توسط یک فیلتر شنی جدا شوند و برای کاهش املاح فلزات سنگین تدبیر لازم گرفته شود. راه اندازی، بهره برداری و تجدید بار دستگاه سختی زدایی ممکن است دستی، با فرمان الکترونیکی، و یا به طور خودکار انجام گیرد.

هر دستگاه سختی گیر رزینی از ورق کربن استیل ساخته شده و شامل دریچه بازدید، شبکه لوله کشی مجهز به نازل های ورودی و خروجی آب، شیر آلات، فشار سنج و مخزن پلی اتیلنی ذخیره محلول کلرور سدیم می باشد. اندازه سختی گیرها بستگی به مقدار عبور آب در واحد زمان (دبی) از سختی گیر و مقدار املاح موجود در آب دارد. قدرت کارکرد هردستگاه نیز بستگی به گذر آب، سرعت حرکت آب ومیزان سختی آب دارد.حداقل و حداکثر فشار کاری مناسب برای دستگاه های سختی گیر به ترتیب 2 و 5 اتمسفر می باشد. قدرت کارکرد هردستگاه نیز بستگی به گذر آب، سرعت حرکت آب ومیزان سختی آب دارد